XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Zinema ozenak filmatzeko eta jokatzeko moldeak irauli zituen.
Eman beharreko iduri-informazioa murriztu egin zen, ozenean ez baita beharrezkoa lurrina ikustea zipotz-zulotik jalgika trenak fistu jo duela jakin dezagun.
Hitzak debaldekoak bilakatu zituen sentimenduen adierazpen larriak, eta anitz eszena elipsian ulertzen hasi ziren, solasak argituko baitzuen idurien arteko joskeraren zailtasuna.
Honek narrakeraren arintzea ekarri zuen, muntaia edo osaketaren garrantzia handiagotu egin zen.
Ahotsa, ordura arte ezertarako erabiltzen ez zena, baliagarri funtsezkoa bilakatu zen aktoretzan.
Mikrofonoa eta ozengailua sortu baino lehenagoko bertsolari eztarri-ahula balitz bezala, Douglas Fairbanks, aurkintza exotikoetan gertatu beharreko mentura guztietako heroia, gainditua eta egokiezina gelditu zen zinema sinkronizatuan...
Bertzalde, ozena sortu eta handik ez luzera, Charles Chaplinek, zinema mutuaren defendatzaile amorratua izan arren,
Kritiko edo irizlari zonbaitek antzerkiaren antza sobera hartzen badiete ere zinema ozenaren lehen emaitzei, mutuaren eta mintzatuaren elkar bizitza oso laburra izanen da hain industrializatua dagoen artegintzan.
Berehala datoz musikalak, eta hauek iduriaren eta soinuaren sinkronizazioaren erabateko garaipena ezarriko dute.
Ez noiztenkako porrotik gabe...
Arana kondea, igandero bezala, bere zineman dago, egun
Filmea gaizki sinkronizatua dago eta mozketa ugari ditu, ozta entzuten ahal dira kantak.
Ikusleria
Errepublikan gaude, aro gaiztoa konde batendako.
Aulkiak hautsi, gortinak urratu, oihalari su emateko saioak.
Kondearen lorazain-proiekzionistak eten egiten du emanaldia, jalgi da eszenatokira eta, belauniko, pantaila ez hondatzeko eskatzen du, garestia omen da eta.
Arana kondea, parlamentarismoari fede gutiago edukirik, txapelokerrak hartzen ditu morroi.
Josteko makina zinemaren estreinako kantariarekin lotu baldin badugu, gure